Cinema Paradiso

کیفیت 720p اضافه شد
نسخه زبان اصلی با زیرنویس فارسی چسبیده اضافه شد

فیلم سینما پارادیزو Cinema Paradiso 1988، اثری به شدت نوستالژیک از جوزپه تورناتوره است که شاید اگر توسط کارگردانی با ملیتی دیگر از کشورهای اروپا ساخته می‌شد، این‌گونه به ذائقه‌ی بیننده‌ی ایرانی خوش نمی‌نشست. این خوش نشستن را باید در شباهت‌های فرهنگی میان ایرانیان و ایتالیایی‌ها و البته سرگذشت مشابه سینما در بیش‌تر نقاط دنیا به ویژه این دو کشور جست.

فیلم Cinema Paradiso 1988، یک‌سره داستان سینماست. و داستان مردان و زنانی که با سینما بالیدند، عاشق شدند، شکست خوردند، تلف شدند یا به موفقیتی دست یافتند. گرچه ما از نیمه‌ی ان داستان به تماشا می‌نشینیم و چند و چون ورود سینما به این جامعه را نمی‌بینیم (که خود باید داستان فیلمی دیگر باشد)، اما ادامه‌ی همین داستان است که «توتو» روایت‌گر آن است.

سینما در برابر ادبیات دست به این‌جهانی کردن تصاویر انتزاعی می‌زند که در دنیای ادبیات به شدت سیال و فرار بودند. در سینما، رنگ و نور و میزانسن و دیالوگ تصاویری را رقم می‌زدند که در مقایسه با تصاویر ادبی صُلب و با مرز مشخص‌تری بودند و این سینما بود که با همین ویژگی بسیاری از باورهای انسان مدرن را این‌جهانی کرد.

درباره‌ی این‌جهانی کردن باورهای انسانی و به شک انداختن انسان درباره‌ی بسیاری از باورهای مورد علاقه‌اش باید به داستانی اشاره کرد که «آلفردو» برای «توتو»ی عاشق تعریف می‌کند. داستان کسی که عاشق جوانی شده و باید 100 شب را در زیر پنجره‌ی معشوق بماند. او 99 شب را با وجود هر مشکلی سپری می‌کند اما در شب صدم بر سر قرار حاضر نمی‌شود. و این همان هراس انسان از خاکی و این‌جهانی شدن باورهای مورد علاقه‌اش است. هراس از رو شدن رمز و رازهای پیچیده‌ی مقدسش. این تلاش برای تقدس-زدایی و رمزگشایی را در برخورد آلفرود با عشق توتو و تلاشش برای به هم نرسیدن این دو نیز می‌بینیم.